Tijdige opsporing van zuurstofgebrek in de darmen met een kalkscore en een ademtest om een darminfarct te voorkomen

Jaarlijks ontwikkelen ongeveer 1.600 Nederlanders CMI, langdurig zuurstoftekort in de darmen. CMI geeft hevige buikpijn na het eten, waardoor mensen vaak niet meer durven te eten en afvallen. Vernauwingen in een darmslagader komen veel voor, maar leiden zelden tot een zuurstofgebrek in de darmen omdat meerdere darmslagaders de darmen van bloed voorzien. CMI wordt daardoor vaak niet op tijd herkend, de diagnose is lastig te stellen en de diagnostiek is belastend voor de patiënt. Daarnaast krijgt het overgrote deel van de mensen te horen dat er geen oorzaak kan worden gevonden.  

Het verbeteren van de opsporing van CMI. En daarmee voorkomen dat er onnodig lang en veel onderzoeken gedaan worden bij mensen met buikklachten. 

De onderzoeksgroep gaat twee soorten testen ontwikkelen om een betrouwbare CMI diagnose te stellen. Ten eerste, een gevoelige test die CMI uitsluit bij mensen zonder CMI. Hiervoor wordt de MACS vastgesteld. Dit is een score die de ernst van de verkalkingen in de darmslagaderen bepaalt. Deze score wordt al gebruikt binnen de cardiologie en lijkt ook veelbelovend om CMI uit te sluiten. Ten tweede een nauwkeurige ademtest die meet of iemand inderdaad een zuurstofgebrek heeft in de darmen. Tijdens deze ademtest krijgen deelnemers drinkvoeding met suiker en butyraat. Om dit op te nemen uit de darmen is zuurstof nodig. Bij een zuurstofgebrek in de darm wordt dit dus niet opgenomen en afgebroken en worden er in de uitademingslucht dus geen afvalstoffen gemeten. Door de hoeveelheid afvalstoffen in de uitademingslucht van mensen met CMI te vergelijken met de hoeveelheid afvalstoffen in de uitademingslucht van mensen zonder CMI, kijken we of deze ademtest in de toekomst gebruikt kan worden om CMI op te sporen.

Er wordt verwacht dat de MACS een goede voorspeller is voor wel of geen vernauwing in de darmslagaders. Dus dat het terecht de mensen geruststelt die geen CMI hebben. En dat de ademtest een nauwkeurige test is die in staat is patiënten met CMI te identificeren en daarmee een passende behandeling te kunnen bieden.  

In de meeste gevallen werven de onderzoekers hun eigen deelnemers. De meeste onderzoeken in onze database lopen al enige tijd of zijn afgerond. De onderzoekers hebben dan al voldoende patiënten gevonden voor het onderzoek. Je kunt je dat niet meer aanmelden. Over het algemeen werven de onderzoekers zelf nu eigen deelnemers. Als het onderzoek net is gestart is ons advies om de website van het ziekenhuis/instelling in de gaten te houden of contact op te nemen met op te nemen met de contactpersoon van het onderzoek. Dit staat op de site van de onderzoeksinstelling.

Wij brengen geen patiënten in contact met de onderzoekers. Het contact dat wij hebben met de onderzoeker is inhoudelijk en verwijzen niet iemand door tenzij de onderzoekers dit hebben aangegeven. Dan is dit aangegeven in de bovenstaande tekst.

Het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek is een ingewikkeld proces dat vaak meerdere jaren duurt. Wetenschappelijk onderzoek moet zorgvuldig uitgevoerd worden om uiteindelijk conclusies te kunnen trekken. Er bestaan veel verschillende type onderzoeken die allemaal weer zijn voor- en nadelen hebben. Uiteindelijk draagt ieder onderzoek bij aan het verhogen van de kennis over een bepaald onderwerp. Je hebt veel onderzoeken nodig om te kunnen zeggen dat iets betrouwbaar is. En het dus wetenschappelijk is bewezen. Daarom duurt het vaak ook lang voordat nieuwe een behandeling of bepaalde medicatie in de reguliere behandelingen toegepast kan worden.

In wetenschappelijk onderzoek zijn vaak proefpersonen nodig. Dit zijn gezonde mensen of patiënten die vrijwillig meewerken aan een onderzoek naar nieuwe behandelingen of medicijnen.

Deelname aan een wetenschappelijk onderzoek kan gunstig zijn omdat je bijvoorbeeld een nieuwe behandeling krijgt die de klachten kan verminderen of waardoor het mogelijk is om (sneller) beter te worden. Ook voor anderen is deelname waardevol omdat je een bijdrage levert aan onderzoek naar bijvoorbeeld nieuwe behandelingen. Er kunnen ook nadelen zitten aan deelname, zoals risico’s die je loopt omdat het een nieuwe behandeling betreft, eventuele bijwerkingen en de tijd en moeite die je erin stopt.

De Centrale Commissie Mensgebonden Onderzoek (CCMO) zorgt voor de bescherming van proefpersonen die deelnemen aan medisch-wetenschappelijk onderzoek. Op de website van CCMO kun je terecht voor alle belangrijke informatie met betrekking tot het meedoen aan onderzoek.

Aanvullende informatie vind je op de website van Rijksoverheid 

Daarnaast kun je ook je behandelend arts vragen of hij/zij weet welke onderzoeken er op dit moment lopen voor de aandoening die je hebt. De arts kan je meer vertellen over meedoen aan wetenschappelijk onderzoek en welke onderzoeken mogelijk geschikt kunnen.