Spijsvertering

De spijsvertering begint al voordat je start met eten. Wanneer je iets lekkers ziet, ruikt of er zelfs maar aan denkt, sturen je hersenen al signalen naar je buik. Probeer het zelf: denk maar eens aan een sappige appel. Merk je dat het water al in je mond loopt? Dan is het proces van verteren al gestart. Je hersenen sturen al seintjes naar de organen, zodat het lichaam zich kan voorbereiden.

Het verteren van eten begint dus al in de mond – en jij kunt daar al meteen een goede bijdrage aan leveren. Goed kauwen is namelijk heel belangrijk. Het zet de speekselproductie in gang, maakt het eten goed fijn. Door rustig te eten en goed te kauwen, zorg je dat je eerder een vol gevoel krijgt en niet te veel eet. Door het eten goed te mengen met speeksel, kun je het gemakkelijker doorslikken: naar de slokdarm.

De slokdarm kan je zien als een gespierde buis. Met knijp- en duwbewegingen stuurt die buis het eten naar je maag. Tegelijk beschermt de slokdarm je tegen opkomend maagzuur. Er zit namelijk een sluitspier bij de overgang van de slokdarm naar de maag. Die spier kan het eten doorlaten naar de maag, en houdt ondertussen het maagzuur tegen.

De maag kneedt het eten en zorgt dat het kleiner en fijner wordt. Ook wordt het eten gemengd met maagsap. Dat sap is heel erg zuur. Het bevat allerlei stoffen die ervoor zorgen dat het eten goed wordt verteert. Het meeste eten zit twee tot drie uur in je maag. Vet eten wat langer. Als je maag alles heeft verwerkt, wordt het eten in delen doorgegeven aan de dunne darm.

In het begin van de dunne darm wordt het eten vermengd met enzymen. Dat zijn eiwitten die het eten opdelen in kleine stukjes. Dit zijn voedingsstoffen, die zo klein zijn dat ze via de darmwand opgenomen worden in het bloed.

De voedingsstoffen zitten in het bloed en gaan via de poortader naar de lever. De lever kan je het beste vergelijken met een fabriek. Elke minuut ontvangt de lever ongeveer 1,5 liter bloed. Het orgaan filtert het bloed. Goede voedingsstoffen mogen door. Gifstoffen worden tegengehouden en afgebroken door de lever.

Als we de lever een fabriek noemen, dan is de galblaas het magazijn. Het is een geelgroen zakje dat onder je lever zit. In dat zakje zit gal opgeslagen, een stof die door de lever wordt gemaakt. De galblaas komt in actie als je iets met vet hebt gegeten. Voor de vertering van vet is namelijk gal nodig. De galblaas krijgt een seintje om galvloeistof naar de dunne darm te sturen.

Deze klier maakt de spijsverteringssappen met enzymen. Die stoffen zijn nodig om het voedsel in het begin van de dunne darm op te knippen in kleine stukjes. Ook regelt de alvleesklier je bloedsuikerspiegel, door de hormonen insuline en glucagon te maken. Die eerste verlaagt de bloedsuikerspiegel en de tweede verhoogt deze. Als je alvleesklier goed werkt, zijn die hormonen in balans.

Dit is het einde van de reis door het lichaam. Het voedsel is nu bijna helemaal verteerd, op de vezels na. Die dienen als voedsel voor de vele bacteriën die in je dikke darm leven. De dikke darm haalt nog wat vocht en zouten uit het voedsel. De massa die overblijft, wordt steeds dikker. Dit wordt je ontlasting. De dikke darm maakt knijpbewegingen en duwt zo de massa naar het eind van de dikke darm.

Dit is het laatste stuk van je darm. Is je endeldarm vol? Dan wordt er een seintje naar je hersenen gestuurd en voel je aandrang. Tijd voor een wc-bezoek!

Dit is de verzamelnaam voor alle bacteriën, gisten en schimmels in onze darmen. Ze helpen mee om voedsel te verteren, beschermen de darmwand, ondersteunen het afweersysteem en stimuleren de darmbeweging. Vanuit de wetenschap is er steeds meer aandacht voor  dit ‘nieuwe’ orgaan, dat bepalend is voor onze gezondheid. Lees er hier meer over.